Po Htet - Home Sweet Home


အိမ္
ဖိုးထက္၊ ၾသဂုတ္ ၂၂၊ ၂၀၁၂

“ကမာၻေျမမွာ ခိုလွဳံရာ ေခၚဆိုတဲ႔အိမ္
ရံေရြလယ္ ထယ္၀ါစြာ ဆယ္စြယ္နန္းအိမ္
က်ဴထရံေတြ ကာရံကာ ဓနိမိုးအိမ္
ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလဲ အိမ္”

          ကိုဓိရာမိုရ္ ရဲ႕ “အိမ္”  ဆိုသည္႔ သီခ်င္းေလးထဲမွာ အထက္ပါ ေျခဆင္း အပိုဒ္ေလးသည္ က်ေနာ္႔အတြက္ ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ႕ေသာ စိတ္ခံစားမွဳကို ေပးစြမ္းပါသည္။
          အဂၤလိပ္စကားလံုးမွာ Home ႏွင္႔ House အား ကြဲျပား ျခားနားမွဳကို က်ေနာ္ အမွတ္သား ထားရိွမွဳက နည္းနည္းေတာ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္သည္။ Home ဆိုတာ သုခရိပ္ၿမဳံ။ ဒါေၾကာင္႔ Home sweet Home လို႔ ရိွသည္။ House sweet House လို႔ မရိွ။ ေနာက္ၿပီး House ဆိုတာ ေဟာက္စားလုပ္ႏိုင္သူမ်ားသာ ေနထိုင္ၾကေသာ အေဆာက္အဦးျဖစ္သည္ လို႔ က်ေနာ္က ခြဲျခား မွတ္သားထားသည္မွာ ရီစရာ ေကာင္းေနပါလိမ္႔မည္။ က်ေနာ္က ျမန္မာလို အိမ္၊ အဂၤလိပ္လို Home ကို ျပည္႔စံု ၾကြယ္၀လြန္းလွသည္႔ နန္းေတာ္ၾကီး၊ ရဲတိုက္ၾကီးေတြထက္ ပိုမို တန္ဖိုးထားမိသည္။
          ေရွးေခတ္ အတီအတာ သမိုင္းမတင္မီွေခတ္မ်ားက လူမ်ား မည္ကဲ႔သို႔ ေနထိုင္ခဲ႔ၾကေလသနည္း။ ေက်ာက္ဂူၾကီးေတြထဲမွာ၊ သစ္ပင္ ၾကီးေတြ ေအာက္မွာ စသည္ျဖင္႔ ေလကာ ၊ မိုးလံု ေနရာေတြမွာ ေနထိုင္ခဲ႔ၾကမည္ထင္သည္။ အခုေခတ္ခ်ိန္ခါမွာေတာ႔ ပိုက္ဆံရိွရင္ ရိွသေလာက္၊ တတ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အိမ္ ဆိုသည္႔ ေ၀ါဟာရကို ခ်ဲ႕ကား ၾကြား၀ါၾကသည္။ အိမ္တစ္လံုးအတြက္  ေဒၚလာသန္းခ်ီသံုးစြဲၾကသည္။ ေခတ္သစ္ ၿမိဳ႕ျပ လူလတ္တန္းစား လူတန္းစားမ်ားက ကတ္ထူပံုးေတြ ထပ္ထားသလို တိုက္ခန္းမ်ားျဖင္႔ အိမ္ ဆိုသည္႔ ေ၀ါဟာရကို သတ္မွတ္ၾကသည္။ ဆင္းရဲသည္႔ လူေတြအတြက္ေတာ႔ ေက်ာတစ္ခင္းစာႏွင္႔ အမိုး၊ အကာအရံ ပါသည္ ဆိုကာမွ်ျဖင္႔ အိမ္ျဖစ္ၾကရသည္။
          က်ေနာ္ေမြးဖြားၾကီးျပင္းရာ ေရႊေျမၾကီးေပၚရိွ အိမ္မွ ေ၀းကြာေနရေသာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား က်ေနာ္႔အတြက္ အမ်ား လြမ္းဆြတ္သလို အိမ္ ကိုလြမ္းသည္။ အိမ္မွာ က်ေနာ္႔ကို ခ်စ္ေသာ လူမ်ား ေနၾကသည္။ က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ လူမ်ား ရိွၾကသည္။ က်ေနာ္႔ ေကာင္းက်ိဳးအျဖာျဖာကို လုိလားေသာ လူမ်ား အိမ္မွာ ေနၾကသည္။ “အ၀တ္တန္းလုပ္ဖုိ႔ သံေလး တစ္ေခ်ာင္းရိုက္ဖုိ႔ဆိုရင္ နင္႔ကို သတိရလိုက္တာဟယ္” “အိမ္က လွ်ပ္စစ္ေပါင္းအိုး ပ်က္ေနတယ္..လာမွ ၾကည္႔ေပးစမ္း”  ဆိုသည္႔ စကားသံမ်ားသည္ က်ေနာ္႔ကို ခိုင္းစားခ်င္လို႔ဆိုသည္႔ စိတ္ခံစားမွဳကို မျဖစ္ေပၚေစဘဲ အိမ္ကို ပိုမိုတမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေစသည္။
          ေပ်ာ္ရာမွာ မေန၊ ေတာ္ရာမွာ ေနဆိုသည္႔ စကားအရ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ကၽြန္သက္ရွည္ေနေသာ က်ေနာ္လို လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ေရႊျပည္ၾကီးရိွ အိမ္ ကို ေမ႔ထားႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကရသည္။ ေက်ာတစ္ခင္းစာ၊ ေရခ်ိဳးဖို႔၊ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ဖုိ႔  ေနရာ တစ္ခု ရလွ်င္ပင္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အိမ္ ဆိုသည္႔ ေ၀ါဟာရက ျပည္႔စံုၿပီလို႔ ယူဆႏိုင္သည္။ က်ေနာ္႔အတြက္ကေတာ႔ ကုသိုလ္ကံေကာင္းေသာေၾကာင္႔ ျပည္႔စုံတာထက္ ပိုလွ်ံလြန္းေသာ အိမ္ တစ္လံုးကို ရရိွထားသည္။
          တကယ္က်ေတာ႔ က်ေနာ္႔ အိမ္ႏွင္႔ က်ေနာ္ အလုပ္ လုပ္ရာ ေနရာသည္ ေ၀းကြာလြန္းလွသည္။ တစ္ရက္ကို အသြားျပန္ သံုးနာရီခြဲခန္႔ အခ်ိန္ေပးရသည္။ ခရီးစရိတ္ ေငြေရး ေၾကးေရး အားျဖင္႔ ၾကည္႔လွ်င္လဲ မေထာင္းတာလွ။ အလုပ္ နားနီးရာတြင္ ေက်ာတစ္ခင္းစာ အိပ္စက္ နားေနဖို႔ အခန္းတစ္ခု ငွားၿပီး ေနမည္ဆိုက ေနႏိုင္သည္။ က်ေနာ္ မေနလို။ အခ်ိန္ဆံုးရွံဳးသည္ကို လမ္းမွာ စာဖတ္ရင္း ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ေငြေၾကး ႏွင္႔ အိမ္ဆိုသည္႔ စိတ္လံုျခံဳမွဳကို မလဲရက္။ မလဲႏိုင္။
          လက္ရိွ က်ေနာ္ ေနေသာ အိမ္မွာ လူစံု၊ ဘ၀စံု ရိွသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ႏွင္႔  ပုစုခရု ပိစိေကြး အာျဗဲေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရိွသည္။  ဂစ္တာတီးတတ္ၿပီး သီခ်င္း မဆိုေသာသူရိွသည္။ သီခ်င္းဆိုၿပီး ေလေတာင္ မခၽြန္တတ္ေသာ သူရိွသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းဆိုတာ သခင္ေအာင္ဆန္းသူငယ္ခ်င္းလားဟု ေမးေသာသူရိွသည္။ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ စာေရးဆရာကြဟု အျမဲေျပာၿပီး လီယိုေတာ္စတိြင္းဆိုတာ ဘယ္လို ဘာညာေျပာေတာ႔ လီယိုနတ္ေမာင္ေမာင္လြင္႔ အေဖလားဟု အေမးခံရသူရိွသည္။ ဟင္းခ်က္ အလြန္ေကာင္းေသာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိွဳင္ ကိုယ္ခႏၶာႏွင္႔ ခ်ာတိတ္တစ္ေကာင္ရိွသည္။ ပန္းပဲ ေမာင္တင္႔တယ္ Body ႏွင္႔ ညီအရြယ္ တစ္ေကာင္ရိွသည္။
          သူမ်ားေတြ ဒီမိုကေရစီရ မရ မသိ။ အမွန္အကန္လား အႀကံအဖန္လားဟု ေမးရမည္႔ ဒီမိုကေရစီဟု ရန္ျဖစ္ေနၾကရခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္႔ အိမ္မွာ ဒီမိုကေရစီ အမွန္ရသည္။ သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ႏိုင္ေသာ ဒီမိုကေရစီျဖစ္သည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ႏွင္႔ ပိစိေကြေလးက နာမည္ခံ အိုးခြဲခ်က္စားသည္။ နာမည္ခံဆိုသည္မွာ သူတို႔ လင္မယား ခ်က္ေသာ ဟင္းကို ၀င္ေရာက္ၿပီး တြယ္ၾကေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။ ဟင္းခ်က္ေကာင္းေသာ ပိန္တာရိုးေလးက ဟင္း အျမဲခ်က္သည္။ ငပိနံ႔သင္းသင္း ငရုတ္သီးစပ္စပ္ အစိမ္းေၾကာ္မွာ ငပိမပါရင္ မစားတတ္ေသာ သင္းကေလး၏ ဧရာ၀တီတိုင္းသား ဟင္းခ်က္နည္းကို အညာသား က်ေနာ္က အလြန္ၾကိဳက္သည္။ က်န္ ငပ်င္း သေကာင္႔သားမ်ားက “မင္းက ဟင္းခ်က္မွာေတာ႔ ႏိုးတူး (NO TWO) ဘဲ” ဟု ေျပာၿပီး ေျမွာက္ေပးသည္။ က်ေနာ္တို႔ သူ႔ကို ေျပာေသာ ႏိုးတူးဆိုသည္မွာ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္မယ္႔သူ ေနာက္တစ္ေယာက္မရိွဟု ဆိုလိုသည္။
          စားခ်င္ေသာ အစားအစာကို ေလာက္ငွေအာင္ ၀ယ္ခ်င္ေသာ သူက ၀ယ္လာခြင္႔ရိွသည္။ ၀ယ္လာေသာ ျဖတ္ပိုင္းကို သံခၽြန္မွာ ခ်ိတ္ထား။ လကုန္လွ်င္ စာရင္းခ်ဳပ္။ ေ၀မွ် က်ခံ။ သံုးလတစ္ခါခန္႔ “စိတ္အလိုေလး လိုက္ၾကအံုးစို႔ရဲ႕” ဟု ဘယ္တံုးကမွ စိတ္အလို မလိုက္ခဲ႔ဘူးႀကေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားကဲ႔သို႔ ေျပာဆိုကာ သီခ်င္းသြားဆိုၾက။ ယမကာေလး မီွ၀ဲၾကေသးသည္။
          အိမ္မွာ အလႅာအရွင္ျမတ္ကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္သူရိွသည္။ ျမတ္ဗုဒၶကို သက္၀င္ယံုၾကည္သူ ရိွသည္။ ေယရွဴအရွင္ကို အစဥ္အျမဲ ကယ္မပါဟု တိုင္တည္ေသာ သူရိွသည္။ မူဆလင္ေကာင္ေလးက ျမတ္ဗုဒၶဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ မီးပ်က္ေနသည္ကို ျပဳျပင္ေပးသည္။ မူဆလင္ေကာင္ေလး ရာမဒန္ ဥပုတ္ယူေသာ အခ်ိန္တြင္ အိမ္မွာ ၀က္သားေရွာင္သည္။ ေယရွဴအရွင္ကို အာမင္ ဟု ဆုေတာင္းခ်ိန္တြင္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနေပးရင္း ခရစ္စမတ္မွာ အရက္တိုက္ဟု မဲဆြယ္ၾကသည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကို ကိုးကြယ္။ ကိုယ္ ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္ေလွ်ာက္။ လိုအပ္ေသာ ေနရာမွာ လွဴဖို႔ တန္းဖို႔ ဘယ္ ဘာသာ၀င္က ႏိွဳးေဆာ္ ႏိွဳးေဆာ္ “ငါ႔အတြက္ နင္စိုက္ထား။ လကုန္ေတာ႔ ေတာင္း”  လုပ္ၾက၏။
          ထိုကဲ႔သို႔ေသာ အိမ္မွ ဖယ္ခြာၿပီး အိမ္ရွင္ မ်က္ႏွာ ၾကည္႔ေနရမည္႔ အျခားအိမ္တစ္ အိမ္သုိ႔ က်ေနာ္က ဘယ္တံုးကမွ ေျပာင္းေရႊ႔ဖို႔ မစဥ္းစားမိပါ။ သေကာင္႔သားမ်ားကလဲ ဘယ္တံုးကမွ အလုပ္နားနီးရာ ေျပာင္းေတာ႔မယ္ဟု ေလသံမဟ။ ၾကိဳက္တဲ႔အခ်ိန္၊ ၾကိဳက္တဲ႔ ေနရာမွ ျပန္လာ။ စားပြဲေပၚမွာ သူ႔အတြက္သပ္သပ္ဖယ္ခ်န္ထားေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ အျမဲ ရိွေနတတ္ေသာ အိမ္ကို က်ေနာ္တုိ႔က ခင္တြယ္ၾကသည္။ အိမ္ကို ေစာေစာျပန္လာလွ်င္ အာျဗဲပိစိေကြးေလး၏ အသံစူးစူးေလးကို ၾကားရမည္။ အခ်င္းခ်င္း စေနာက္ေနၾကသျဖင္႔ တဟီးဟီး တဟား ဟား အသံမ်ားကို ၾကားရမည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္၊ တြယ္တာဖြယ္ေကာင္ေသာ အိမ္ကို က်ေနာ္တို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အေစာဆံုး ျပန္ေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကသည္။ ေနာက္က်ေနလွ်င္ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲဟု အိမ္ရိွ လူစံု၏ တယ္လီဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းေစ႔ငုျခင္းကို ခံရမည္။
          က်ေနာ္တို႔ အိမ္မွာ အလံုးစံု ေခ်ာေမြ႔ အဆင္ေျပေနေသာ အိမ္ေတာ႔ မဟုတ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ သန္႔ရွင္းေရး၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာ သန္႔ရွင္းေရး စသည္႔ မပင္ပန္းပါဘဲ ေယာက္က်ားသားမ်ားအတြက္ အလြန္ ပ်င္းဖို႔ ေကာင္းေသာ အလုပ္ေတြအတြက္ ရာသီဥတု မၾကည္မလင္ ရိွတတ္ေသာ အခ်ိန္မ်ားလဲရိွသည္။ အဓိက ဒဏ္အခံရဆံုးမွာ သူငယ္ခ်င္း ဇနီးေမာင္ႏွံ ျဖစ္သည္။ အဖုအထစ္ေလးမ်ား၊ အဆင္မေျပမွဳေလးမ်ားကို သူ နားခံသာ၊ ကိုယ္ နားခံသာ “ဟဲ႔ေကာင္ေတြ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၾကအံုး။ ေပညစ္ပြေနၿပီ။ လာခဲ႔ ငါေကာလုပ္မယ္” ဆိုၿပီး ဦးေဆာင္သူေနာက္သို႔ ရီက်ဲက်ဲ ျဖင္႔ “သိပ္ရွဳပ္တာဘဲ။” “ဒါေၾကာင္႔ ဘံုမိန္းမတစ္ေယာက္ေလာက္ ယူထားပါလို႔ ေျပာသားနဲ႔” “ ေႀသာ္ ေလာက ေလာက နားခ်ိန္မွာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မနားရတဲ႔ ေလာကပါလား” စသည္႔ စကားမ်ားျဖင္႔ ေျပာင္လက္ေတာက္ေျပာင္သြားေအာင္ သန္႔ရွင္းေလး လုပ္ၾကသည္။ မေျပာ မဆိုဘဲ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္လုပ္၊ တစ္ေယာက္တည္း ေဒါသထြက္ေနေသာ အျပဳအမူမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ေရွာင္ၾကသည္။ 
          ထိုကဲ႔သို႔ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစရာ မ်ားျဖင္႔ ျပည္႔စံုေသာ အိမ္ကို က်ေနာ္ ခင္တြယ္သည္။ အလုပ္ထဲမွာ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္သမွ်၊ ဖိအားမွန္သမွ်ကို အိမ္ ကို ျပန္ေနတယ္ဆိုသည္႔ အေတြးတစ္ခုတည္းနဲ႔ပင္ ရာခိုင္ႏွဳန္း တစ္၀က္ခန႔္ ေျဖေလွ်ာ႔သြားေစသည္။ ဟင္းမေကာင္းဘဲ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဟင္း မရိွပါဘဲ ရိွတာေလးနဲ႔စား၊ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္ စေနာက္ လိုက္သည္ႏွင္႔ပင္ ေနာက္ တစ္ရက္ အလုပ္ လုပ္ဖို႔ စိတ္အားသတၱိ ျပည္႔စံုသည္။
          အိမ္ ဆိုသည္႔ စကားလံုးႏွင္႔ ဆက္စပ္ၿပီး က်ေနာ္႔အေတြးေတြက ရပ္တန္႔မသြား။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ဆက္လက္ေတြးေနမိသည္။ အိမ္ကို ျပန္လာၾကဖို႔၊ ျပန္လာၾကပါ၊ ျပန္လာၾကပါဟု ေခၚေနေသာ္လည္း ႏွလံုးသားေတြ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ မေႏြးေထြးရင္ ဘယ္သူက ျပန္လာခ်င္ၾကမွာလဲ။ အိမ္မွာ တန္းတူညီမွ်သာယာမွဳ မရိွပါဘဲ ဘယ္သူက အိမ္မွာ ေပ်ာ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ အျပင္မွာ ပိုက္ဆံရေပါက္၊ ရလမ္းသာယာလို႔ အျပင္မွာဘဲ ေနမယ္။ အိမ္ေတာ႔ မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုသည္႔ ခပ္ႏံုႏံု သနားစရာ လူမ်ားကိုေတာ႔ အိမ္ ဆိုသည္႔ စကားလံုးႏွင္႔ တြဲဖက္ၿပီး မစဥ္းစားခ်င္။ အိမ္ကို လြမ္းေနပါလ်က္ႏွင္႔ အိမ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ရပါ႔မလားဟု သံသယ၀င္သူမ်ားကိုေတာ႔ အျပစ္မဆိုသာဘူး မို႔လား။
          က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တံုးက အေမၾကီးက “ငါေသရင္ ငါ႔ရြာမွာ ေခါင္းခ်ခ်င္တယ္ ငါ႔သမီးရယ္” ဟု အေမ႔ကို ခၾကာခဏ ေျပာသံ ၾကားဘူးသည္။ က်ေနာ္ ခံစားလို႔မရ။ “ေသတာေတာင္ ေနရာေရြးတယ္။ ေမၾကီးကလဲ” ဟု က်ေနာ္အထြန္႔တက္ေတာ႔ “ငါ႔ေျမး အသက္ၾကီးလာရင္ နားလည္လာမွာပါ။” ဟု ရွင္းျပသံကို က်ေနာ္ အခုအရြယ္မွာေတာ႔ နားလည္စ ျပဳလာသည္။ လူမွာ ဇာတိစိတ္ ရိွသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဒါေၾကာင္႔ဘဲ အိမ္လြမ္း၊ ႏိုင္ငံလြမ္း၊ ၿမိဳ႕လြမ္း၊ရြာလြမ္း စသည္႔ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အလြမ္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းဘဲ ျဖစ္မည္။
          က်ေနာ္႔ ေယာက္ဖ အလတ္က “ငါ မင္းလိုေတာ႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အလုပ္ လုပ္မေနခ်င္ဘူးကြာ။ မင္း အမနဲ႔ မင္းတူမကို ငါမခြဲႏိုင္ဘူး။ ပညာေတာ္သင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေစ်း၀ယ္ျဖစ္ျဖစ္ ခဏ တစ္ျဖဳတ္ေတာ႔ သြားခ်င္ပါတယ္”ဟု ေျပာဘူးသည္။ ခဏတစ္ျဖဳတ္အလည္ျပန္တံုး ေတြ႔ရေသာ ေယာက္ဖကို စကားမမ်ားခ်င္။ “ ဘယ္သူကေတာ႔ ေပ်ာ္လုိ႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဟုတ္ပါ႔မလဲ အစ္ကိုရာ။ ျပည္တြင္းမွာဘဲ ဘ၀ရပ္တည္မွဳ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ ရခ်င္တာေပါ႔။ ရိုးရိုးသားသား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ႔ လူေတြလဲ ရိွတန္သေလာက္ ရိွမွန္းသိတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကိုမွ မလိုအပ္ဘဲ စကားေတြ မေျပာရဘဲ ကိုယ္အစြမ္းရိွရင္ ရိွသေလာက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လုိ႔ရတဲ႔ အလုပ္ လုပ္ခ်င္တာဗ်။” ဟု ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း က်ေနာ္ ရင္ဖြင္႔ခဲ႔သည္။
          အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ ေမာင္းေထာင္းရာမွာ မကြ်မ္းက်င္ေသာ လက္သင္ လူတစ္ေယာက္ ေမာင္းေထာင္းသကဲ႔သို႔ ေနရာအႏွံအျပားသို႔ ေရႊျပည္ၾကီးသူ၊ ေရႊျပည္ၾကီးသားမ်ား ျပန္႔ႏွံ႕ေနသည္ထင္သည္။ ကမာၻ႕အေနာက္ဖ်ားမွစၿပီး အေရွ႕ဖ်ားအထိ ျမန္မာ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား ရိွၾကမည္ ထင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပေရာဂ်က္ေတြတင္၊ ဒီလို လုပ္မယ္၊ ဟိုလိုလုပ္မယ္ဟု ကိုယ္႔လိပ္ျပာမွ ကိုယ္မလံု လက္ျဖန္႔ ေတာင္စားၿပီး  အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းျဖင္႔ေနသူမ်ားလဲ ရိွသည္ဟု ဖတ္ေနရ၊ သိေနရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တန္းတူညီမွ်မွဳဆိုသည္႔ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ တစ္ေၾကာင္းထဲေသာ စိတ္ကို ထားကာ မိမိတတ္ႏိုင္တဲ႔ ေနရာမွ ကူညီညာ၀ိုင္းရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က နယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေလလံု၊ မိုးလံု ရိွကာမွ်ျဖင္႔ ရိွေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္၊ မိမိ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ တတ္ကၽြမ္းထားေသာ ပညာရပ္မ်ားျဖင္႔ ဘ၀အတြက္ မေပးဆပ္ခ်င္ဘဲ ေပးဆပ္ေနရသည္႔ လူေတြလဲ ရိွမည္ ထင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေက်ာတစ္ခင္းစာေနရာတစ္ခု၊ မျဖစ္စေလာက္ေသာ လစာေငြေၾကးေလးျဖင္႔ ဘ၀ကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင္႔ကာနမ္းေနရသည္႔ လူမ်ား ရိွၾကမည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကေတာ႔ အိမ္ႏွင္႔ ေ၀းေနၾကသူမ်ား။ အိမ္လြမ္းေနသည္႔ သူမ်ား ျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာပါသည္။
          အိမ္ ဆိုသည္႔ အိမ္ သည္ နန္းေတာ္ၾကီးကဲ႔သို႔ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားဖို႔ လိုမည္ မထင္။ အမ်ား အျမင္ တင္႔တယ္သည္႔ ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္း၊ တည္႔တည္႔မတ္မတ္၊ ေသေသသပ္သပ္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အိမ္ကေလး တစ္လံုး ျဖစ္လွ်င္ကိုဘဲ ျပည္႔စံုပါလိမ္႔မည္။ ေပါင္းျမက္ပင္ေတြ ေတာထ မင္းမူေနသည္ကို မင္းရွင္း၊ ငါရွင္း လုပ္ေနသည္႔ လူမ်ားႏွင္႔ေတာ႔ မျဖစ္ဘူး ထင္ပါသည္။ ဓားလြတ္ေဘးခ်ၿပီး အိမ္ဦးခန္း တက္ထိုင္ခ်င္ေနသည္႔ လူမ်ားႏွင္႔ေတာ႔ အဘယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အိမ္ျဖစ္လာပါ႔မလဲ။ ရိွအတူ၊ မရိွအတူ မွ်ေ၀ခံစားသည္႔ မိသားစု၀င္ေတြ ရိွဖို႔ လိုမည္ထင္သည္။ အိမ္က ခ်မ္းသာသမွ်၊ ပိုင္ဆိုင္သမွ် ခိုး၀ွက္၊ ေရာင္းစားၿပီး အိမ္ထဲမွာ အိမ္ထပ္ေဆာက္ခ်င္သည္႔ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင္႔ေတာ႔ ရန္ျဖစ္၊ ျငင္းခံုသံေတြဘဲ ၾကားရဖို႔ ရိွသည္။ ရန္ပြဲမ်ားျဖင္႔ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနေသာ အိမ္ကို မိသားစု၀င္မ်ား ျပန္လာဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကမည္ထင္သည္။
          အိမ္မွာ ခိုင္းေစဖို႔ အေျခြ အရံ အသင္းအပင္း မ်ားစြာျဖင္႔ ေက်ာက္ျဖဴတိုင္လံုးၾကီးမ်ားျဖင္႔ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ေသာ အိမ္ျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကသလား။ ေျပာင္လက္ေတာက္ပေသာ မေဟာ္ဂနီ အေရာင္ တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနသည္႔ အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းၾကီး  လိုခ်င္ၾကသလား။ သဘာ၀က်ေသာ လူ႔ေလာဘ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္႔သေဘာကေတာ႔ မရိွအတူ၊ ရိွအတူ၊ တစ္ေယာက္ ေကာင္းက်ိဳး တစ္ေယာက္လိုလားေသာ၊ တန္းတူညီမွ်မွဳ စိတ္ထားမ်ားျဖင္႔ ျပည္႔စံုေသာ အိမ္သားမ်ား ေနသည္႔ က်ဴထရံေတြ ကာထားသည္႔ ေလလံု၊ မိုးလံု အိမ္ေလးဆိုရင္ကိုဘဲ ျပည္႔စံုပါသည္။ အိမ္ကေလးထဲမွာ အိမ္ကေလးေတြ ထပ္ထပ္၊ ထပ္ထပ္ ေဆာက္ခ်င္ေနသည္႔ လူေတြ မ်ားေနသည္႔ အိမ္ဆိုလွ်င္ေတာ႔ အျပင္မွာဘဲ ၾကယ္ျမင္၊ လျမင္ အိပ္တာဘဲ ပိုေကာင္းပါလိမ္႔မည္။ 

Comments